Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
By continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Volgens Brene Brown, een toonaangevende specialist in schaamte en kwetsbaarheid, heeft elke negatieve emotie drie dingen nodig om te overleven:
Ik had een vrij zorgeloos leven geleid tot ik 21 was toen ik voor het eerst onverklaarbare angst kreeg. Ik was toen tweedejaars, vele jaren geleden. Het gevoel was zo overweldigend dat ik de klas moest verlaten om even uit te rusten.
Sindsdien kwam en ging het sporadisch — altijd plotseling en zonder waarschuwing. Het moeilijkste was om niet te weten wat de oorzaak was. Er was niets dat ik in mijn uiterlijke omstandigheden kon zien dat een plotselinge paniekgolf zou onderbouwen.
Ik heb van alles geprobeerd om er vanaf te komen. Ik sprak met specialisten, mediteerde, oefende, leerde Bijbelverzen uit mijn hoofd, las boeken over psychologie, filosofie, luisterde naar preken, diende anderen. Dit was allemaal nuttig — tot de volgende angstaanval.
Na er bijna 30 jaar mee geworsteld te hebben, heb ik eindelijk iets gevonden dat echt werkt. Tot op heden heb ik al ongeveer anderhalf jaar geen angst meer gehad — ondanks de vele stressvolle omstandigheden die ik heb meegemaakt.
Ik ontmoette een groep jongens — voornamelijk leden van AA (Alcoholic Anonymous) — die een eenvoudige oefening van 10 minuten aan het doen waren. Ze beweerden dat het hen hielp om de 4 fundamentele negatieve gevoelens van een mens aanzienlijk te verlichten: egoïsme, oneerlijkheid, wrok en angst.
Angst? Echt? Ik was meer dan sceptisch. Het klonk te makkelijk. Gewoon elke dag een simpele oefening doen?
Iets in mij kromp ineen: „Vertel je me dat ik na 30 jaar me onder te dompelen in filosofie, religie en psychologie, met Dostojevski, Dante, Chesterton, C.S. Lewis, Dale Carnegie, Stephen Covey en honderden andere uitstekende denkers onder mijn riem, in een paar eenvoudige stappen een oplossing zou vinden?”
Maar dat is precies wat er is gebeurd. Angst verminderen heeft NIETS te maken met denken. Ik kan niet „aan mezelf denken”. De oplossing is diep spiritueel, net als de WOND.
De meeste wonden die in de kindertijd zijn opgelopen, roepen: „Ik kan niemand meer vertrouwen!” Wat er toen ook met ons is gebeurd, vertrouwen is het eerste dat verdwijnt. „Het is nu allemaal aan mij” — dit is de boodschap van de WOUND.
Mijn vader was een alcoholist en mijn moeder ging weg toen ik 18 was. Op 21-jarige leeftijd barstte mijn etterende wond open van deze onbeheersbare angst: „Ik ben nu alleen.” Ik moest mezelf er hard van overtuigen dat ik controle had over de dingen in mijn leven.
Toen ik erin slaagde mijn geloof dat ik God was te versterken en grenzeloze macht uitoefende in mijn kleine universum, voelde ik me geweldig. Toen iets mijn vertrouwen in mijn vermogen om dingen onder controle te houden bedreigde, raakte ik in paniek.
Maar het was niet „begrijpen” dat dit patroon omkeerde. Als ik in de greep ben van angst, begrijp ik er niets van.
De beste oplossing voor angst is, net als de wond, niet-rationeel. Dat wil zeggen, ik dacht niet dat ik geloofde dat ik alleen op de wereld ben. Het werd me opgedrongen door mijn omstandigheden. Mijn denken is dus het resultaat van een bepaalde manier van leven. Zoals Richard Rohr zegt:
We denken niet aan nieuwe manieren van leven, we leven zelf in nieuwe manieren van denken.
Net zoals de wond op een niet-rationele manier ontstaat — door een bepaalde manier van leven — komt herstel ook door een bepaalde manier van leven. Door dingen op een nieuwe manier te „doen”, wordt langzaam het oude mentale patroon vervangen door een nieuw patroon.
Het oude patroon zegt:
Je moet God zijn in je kleine universum. Als je dat niet bent, begin dan in paniek te raken.
Het is ongelooflijk moeilijk te beseffen dat dit oude mentale patroon niet rationeel is. Ik denk niet echt op deze manier. Het is onderbewustzijn. Ik zie het niet. Ik ben me er niet van bewust. Het heeft steeds weer een gebroken record in mijn hoofd, maar mijn bewuste radar vangt het niet op.
Angst is een mentaal patroon dat voor zijn voortbestaan afhankelijk is van geheimhouding. Zodra ik het begin te zien, wordt het zwakker. Hoe meer ik het zie, hoe minder kracht het heeft. Hoe bewuster ik word van wat er onbewust in me gebeurt, hoe meer ik het oude denkpatroon onderdruk.
Maar nogmaals, ik hoef niets te „begrijpen”. Ik moet gewoon bepaalde stappen zo goed mogelijk herhalen — keer op keer.
Er is niets magisch aan. Ze werken alleen omdat ze helpen om naar mijn bewustzijn te brengen wat anders onbewust is.
Het krachtigste in de wereld is licht. Het licht van bewustzijn op het donkere onbewuste laten schijnen is de uitweg. Al deze stappen helpen je om duidelijk de mentale gegevens te zien die in je hoofd zitten en die je leven bepalen.
Er is niets anders aan de hand. Er is geen strijd om uit te vechten. Er valt niets te overwinnen. Waar je je tegen verzet, blijft bestaan. Zien is genoeg.
1. Stel jezelf de volgende 4 vragen:
2. Pauzeer na elke vraag 10 seconden terwijl je aandachtig luistert naar wat er in je opkomt.
3. Vraag de Hogere Kracht van je verstand om elk gevoel waar je je bewust van werd te verwijderen.
4. Vertel ten minste één vertrouwde vriend wat je voelt (een VEILIGE!!!)
Brene Brown, de afgezworen professor uit Houston en specialist in schaamte en kwetsbaarheid, gaf in de show van Oprah Winfrey de volgende formule voor het omgaan met destructieve emoties:
„Om exponentieel te groeien heeft schaamte absoluut drie dingen nodig: geheimhouding, stilte en oordeel. Schaamte kan twee dingen niet overleven: gesproken worden en empathisch worden ontvangen.”
Alle destructieve emoties, waarvan schaamte de koning is, groeien voort uit geheimhouding, stilte en oordeel. Om die negatieve emoties om te keren, moet je:
Omdat angst niet rationeel is — het werd door omstandigheden in mijn verleden in mijn onderbewustzijn geplant — moet er een verborgen destructieve boodschap in mijn hoofd spelen, die ik totaal niet zie.
Door de geheimhouding te doorbreken en steeds weer te spreken over hoe ik me voel, word ik me geleidelijk bewust van deze verborgen boodschap. In mijn geval is dat: „Je staat er alleen voor. Je moet volledige controle krijgen over je leven. Jij bent God.”
Hoe meer ik me bewust ben van deze verborgen boodschap, hoe meer ik de misvatting ervan zie. Ik ben niet God. Ik hoef geen controle te hebben over dingen waar ik geen controle over heb. Er is een Hogere Macht groter dan ik waarop ik kan vertrouwen.
Bewustzijn verdrijft bewusteloosheid. Licht verdrijft duisternis.
Jezus„Het oog is de lamp van het lichaam. Als je ogen goed zijn, zal je hele lichaam vol licht zijn.”
Als je deze stappen dagelijks oefent, kun je een geleidelijke toename van het bewustzijn verwachten. Na verloop van tijd zul je alerter worden voor alles wat je geest aan het doen is. En je zult DUIDELIJK de verborgen destructieve boodschappen uit je verleden zien.
Je zult die berichten gaan herkennen ALS HET SPEL IN JE HOOFD. Op het moment dat het gebeurt, zul je voelen dat de emotie erachter zwakker wordt.
Hoe meer je de cyclus herhaalt, hoe meer het licht van bewustzijn op dit donkere gebied zal schijnen en de verborgen boodschap die de emotie voedt, zal verdrijven.
Van tijd tot tijd word ik nog steeds angstig, maar deze emotie duurt niet lang. Ik weet niet echt waarom, en eerlijk gezegd hoef ik het ook niet te weten. Ik ben best tevreden met de resultaten.
Ik kan me echt vinden in dit artikel. Ik worstel al jaren met angst en heb er nooit over nagedacht dat het verband zou kunnen houden met vertrouwensproblemen uit mijn kindertijd.
Het stuk over het niet in staat zijn om je uit angst te denken, resoneert echt met me. Ik heb zoveel tijd besteed aan het proberen te rationaliseren en analyseren om er doorheen te komen.
Die 4 stappen lijken te simpel om te werken. Ik bedoel, hoe kan het stellen van vragen over egoïsme en angst daadwerkelijk helpen bij angst?
Ik heb eigenlijk vergelijkbare technieken geprobeerd via CGT en ze werken wel. Het gaat erom je bewust te worden van je denkpatronen.
Vindt iemand anders het interessant dat de auteur AA-leden noemt? Logisch, aangezien verslaving en angst vaak hand in hand gaan.
Ik ben dol op het citaat van Brené Brown over schaamte die geheimhouding nodig heeft om te overleven. Dat verklaart waarom praten over angst met anderen zo helend kan zijn.
Het concept dat angst voortkomt uit het proberen alles te controleren, kwam echt bij me binnen. Ik heb dat verband nog nooit eerder gezien.
Waar ik mee worstel, is het vinden van die vertrouwde vriend om mee te praten. Niet iedereen begrijpt angst of wil erover horen.
Je hebt een goed punt. Het vinden van de juiste persoon om je tegenover open te stellen is cruciaal. Het kostte me jaren om iemand te vinden die ik echt kon vertrouwen met mijn gevoelens.
De auteur heeft 30 jaar gezocht naar een oplossing die verrassend eenvoudig bleek te zijn. Best wel ontnuchterend als je erover nadenkt.
Ik waardeer het dat het artikel uitlegt dat angst niet rationeel is. Soms maakt het begrijpen daarvan het gemakkelijker om ermee om te gaan.
Dit doet me erg denken aan mindfulness-oefeningen. Aanwezig zijn en gedachten observeren zonder oordeel.
Ik ben er niet zeker van of ik het eens ben met de verwijzingen naar God. Je kunt met angst omgaan zonder spiritualiteit erbij te betrekken.
Hoewel ik je mening respecteer, is het spirituele aspect voor sommige mensen erg belangrijk in hun genezingsproces.
Fascinerend hoe de auteur problemen met vertrouwen in de kindertijd verbindt met angst bij volwassenen. Ik vraag me af hoe dat bij mij zit.
Het dagelijkse aspect van de oefening is essentieel. Je kunt deze stappen niet één keer doen en resultaten verwachten.
Ik vond het interessant dat de oplossing van AA-leden kwam. Soms komt wijsheid uit onverwachte hoek.
Mijn therapeut zegt altijd dat angst gedijt in isolatie. Dit artikel bevestigt dat echt.
Het deel over het niet in staat zijn om alles te controleren spreekt me echt aan. Ik moet leren meer los te laten.
Ik zou graag horen van anderen die deze stappen hebben geprobeerd. Heeft iemand er succes mee gehad?
Ik doe al ongeveer 6 maanden iets soortgelijks en het heeft enorm geholpen met mijn angstniveau.
Het idee dat we onszelf in nieuwe manieren van denken leven in plaats van onszelf in nieuwe manieren van leven te denken, is diepzinnig.
Wat me opvalt, is hoe universeel deze gevoelens zijn. We worstelen allemaal met vergelijkbare wonden.
De nadruk op het doorbreken van geheimhouding is perfect. Angst verliest een deel van zijn kracht wanneer het aan het licht wordt gebracht.
Deze aanpak lijkt duurzamer dan alleen symptomen behandelen met medicatie.
Niet dat er iets mis is met medicatie. Soms hebben we beide benaderingen nodig.
Het verband tussen vertrouwensproblemen en angst is heel logisch. Als je niet kunt vertrouwen, probeer je alles te controleren.
Ik waardeer het dat het artikel erkent dat de methode niet magisch is, maar consistente oefening vereist.
Het concept van onbewuste patronen die ons leven beheersen, is een eyeopener. We realiseren ons vaak niet eens wat onze angst veroorzaakt.
Vindt iemand anders het ook krachtig dat alleen al het zien van de patronen kan helpen ze te doorbreken?
Mijn ervaring komt hier precies mee overeen. Toen ik me eenmaal bewust werd van mijn angsttriggers, begonnen ze hun kracht te verliezen.
Ik ben benieuwd naar het aspect van een hogere macht. Werkt dit alleen als je religieus bent?
Voor zover ik het begrijp, kan je hogere macht alles zijn dat groter is dan jezelf. Het hoeft niet religieus te zijn.
De eenvoud van de 4 vragen is eigenlijk briljant. Ze behandelen alle belangrijke emotionele pijnpunten.
Ik vraag me af hoe dit zou werken voor andere psychische problemen dan angst.
Die pauzes van 10 seconden tussen de vragen lijken belangrijk. Geeft tijd voor echte reflectie.
Dit doet me denken aan exposuretherapie. Je angsten geleidelijk onder ogen zien, maakt ze minder eng.
Ik vind het goed hoe deze methode praktische stappen combineert met dieper emotioneel werk.
Het idee dat wat je weerstaat, aanhoudt, resoneert echt met me. Angst bestrijden maakt het vaak erger.
Interessant hoe de auteur vermeldt dat het nog steeds werkt, zelfs als je niet begrijpt waarom.
Dit voelt als een goede balans tussen zelfhulp en het zoeken van steun bij anderen.
Het deel over bewustzijn dat onbewustzijn verdrijft, is heel logisch voor mij.
Ik worstel met het idee om de controle volledig los te laten. Voelt eng.
Het vergt moed om toe te geven dat we geen controle hebben. Dat is onderdeel van het genezingsproces.
Fijn dat dit zich richt op lange-termijn verandering in plaats van snelle oplossingen.
De connectie met jeugdwonden verklaart waarom angst vaak begint in de vroege volwassenheid.
Deze aanpak lijkt meer te gaan over acceptatie en bewustzijn dan over vechten tegen angst.
Nooit eerder nagedacht over angst als iets niet-rationeels. Verandert hoe ik naar mijn eigen worstelingen kijk.
Het idee dat het cruciaal is om iemand anders te vertellen hoe je je voelt, klopt helemaal. Het binnenhouden helpt nooit.
Fascinerend hoe simpel bewustzijn zo krachtig kan zijn in het doorbreken van negatieve patronen.
Ik waardeer het dat de auteur erkent dat ze soms nog steeds angstig is. Laat zien dat het gaat om beheersing, niet om eliminatie.
De nadruk op dagelijkse oefening in plaats van alles te begrijpen is verfrissend.
Dit geeft me hoop dat zelfs lange-termijn angst kan worden geholpen met de juiste aanpak.
Echt een interessante manier om naar angst te kijken als een vertrouwensprobleem in plaats van alleen een psychische aandoening.
De focus op het doorbreken van geheimhouding en het delen met anderen is krachtig. Het is niet de bedoeling dat we alles alleen afhandelen.
Ik ga deze stappen proberen. Wat heb ik te verliezen?