Czy rozmowy o tematach tabu przynoszą wstyd czy wyzwolenie?
Mam niezapomniane wspomnienie. Byłem w domu mojego najlepszego przyjaciela z siostrą na imprezie sennej (najbardziej śmiałe, dzikie dyskusje zawsze odbywają się na imprezach ze snu z jakiegoś powodu).
Mieliśmy 11 lat, nasza trójka, tuż przed nadejściem okresu dojrzewania. Ale z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu wszyscy byliśmy trochę przedwcześni, przynajmniej jeśli chodzi o nasze ciała. W nasz niezręczny, naiwny sposób wszyscy trzej doświadczyli przebudzenia naszej seksualności. Prawie nie mieliśmy na to słów.
„Dotykam siebie”.
„Cały czas dotykam siebie, kiedy myję twarz pod prysznicem, kiedy wyciągam rzęsę...”
„Nie, mam na myśli tam na dole. Tam, gdzie czuje się dobrze.”
„Naprawdę? Ja też.”
„Tak, ja też”
„Brakuje mi oddechu i pocę się. Potem się trzęsem i całe moje ciało wibruje.
„Ja też!”
„Tak, byłem tam.”
„Nigdy nie powiedziałem żadnej duszy”.
„Ja też.”
„Ja też nie”.
„Cóż, teraz mamy.”
Potem zgarbowaliśmy się i wślizgnęliśmy się głębiej do naszych śpiworów, zadowoleni z dzielenia się ze sobą naszymi sekretami. Zawartość, ponieważ wiedzieliśmy, że jest bezpieczna.
Według Thomasa Scheffa, doktora w swoim artykule Psychology Today „A Tabu on Sex and Shame”, pierwsze badania na temat seksu napisane przez Kinseya, Mastersa i Johnsona spotkały się z dezaprobatą i pogardą, ale ostatecznie doprowadziły do przełomowych informacji i wiedzy, których nigdy wcześniej nie udokumentowano.
Zauważa, że gdyby użyli „nieobraźliwego” języka (słów miłość lub intymność, a nie seks), mogli spowodować mniej obrażeń, ale ich praca nie byłaby dalej badana ani traktowana poważnie.
Choroba psychiczna, chociaż nastąpił pewien ruch naprzód, to kolejny temat tabu, który nadal może wywołać poczucie wstydu. W latach pięćdziesiątych moja ciotka doświadczyła psychozy poporodowej po urodzeniu pierwszego dziecka i stało się to rodzinnym sekretem. Nikt nie mówił o tym poza najbliższą rodziną. A kiedy mówiono o tym w rodzinie, wyciszone dźwięki były normą.
Choroba psychiczna przebiega przez całą moją rodzinę, od pokolenia moich dziadków do pokolenia mojej matki i ciotki, a wreszcie do mojego własnego. Nauczyłem się nadawać głos tym wyciszonym tonom, a teraz otwarcie i publicznie mówić o mojej własnej historii jako prezenter In Our Own Voice dla NAMI.
Podróż nie była łatwa. Doświadczyłem piętna w bardzo osobisty sposób. Według NAMI (National Alliance on Mental Illness) piętno to „kiedy ktoś, a nawet ty sam, postrzega osobę negatywnie tylko dlatego, że ma stan zdrowia psychicznego.
Niektórzy opisują piętno jako poczucie wstydu lub osądu ze strony kogoś innego”. Upadła mi praca, potencjalni przyjaciele zdecydowali się nie być przyjaciółmi, a trenerzy życiowi odmówili współpracy ze mną, kiedy otwarcie i szczerze rozmawiałem o moich zmaganiach z chorobą psychiczną.
Niektóre gwiazdy ryzykowały wejście w centrum uwagi i zaczęły otwierać dialog na temat zdrowia psychicznego. Z artykułu w The Washington Post autorstwa Bethonie Butler, wydanie z lutego 2020 r., Pisze o Demi Lovato, która otwarcie mówiła o swoich zmaganiach z chorobą afektywną dwubiegunową, zabur zeniami odżywiania i nadużywaniem substancji.
Katrina Gay, dyrektor ds. partnerstw strategicznych w NAMI, powiedziała: „Ta uczciwość sprawiła, że Lovato stał się „pionierem”, jeśli chodzi o celebrytów otwierających się na temat zdrowia psychicznego”.
Zgodnie z artykułem Butlera, samobójstwo aktora/komika Robina Williamsa w 2014 roku, a nawet otwartość piosenkarki goth-pop Billie Eilish, która mówiła o swojej ciężkiej depresji, dodatkowo pozwoliły na rozmowę na ten temat z mniejszym osądem i piętnem.
Organizacje zdrowia psychicznego, takie jak NAMI i DBSA (Depression and Bipolar Support Alliance), pracują niestrudzenie, aby usunąć (lub przynajmniej zmniejszyć) piętno, oferując zajęcia i programy, grupy wsparcia dla osób zmagających się z objawami choroby psychicznej, grupy wsparcia rodziny i tym podobne.
Dajmy wielką uwagę celebrytom i organizacjom, które pomogły usunąć wstyd z naszych dyskusji na temat chorób psychicznych. Im bezpieczniej ludzie czują się rozmawiając o tym, tym bardziej ci, którzy tego potrzebują, sięgają po pomoc.
Dokładnie tak się stało, zgodnie z artykułem zatytułowanym Taboo Topics Course uses Dialogue to Breaking Through Barriers na stronie Western Michigan University News. Starsza Claire Hernandez wysłuchała, jak jej przyjaciółka ujawnia, że myśli o odebraniu jej życia.
Najwyraźniej kurs dr Marka Orbe na temat tematów tabu miał duży wpływ na Claire. Na szczęście była bliska ukończenia kursu Orbe, kiedy dowiedziała się o zamiarach samobójczych swojej przyjaciółki. To miało dużą różnicę w tym, jak była w stanie słuchać i odpowiadać na swoją przyjaciółkę w potrzebie.
Lekcja Taboo Topics dr Orbe zachęca do dyskusji na tematy, których zwykle unika się w kulturze Ameryki Północnej. Sekrety rodzinne, religia, rasa, śmierć, relacje międzyrasowe, perwersyjny seks, i masturbacja to tylko niektóre z omawianych tematów.
Wśród korzyści płynących z wzięcia udziału w zajęciach (oprócz ratowania życia) uczniowie doświadczyli silnego poczucia bliskości i połączenia ze sobą. (Podobnie jak te niezręczne 11-latki, które są mi drogie sercu, o których opowiedziałem na początku tego utworu).
Uczniowie i instruktor odkryli również, że dzielenie się tematami tabu w bezpiecznym środowisku może przełamać bariery istniejące między ludźmi o silnych przekonaniach i przekonaniach. W zajęciach zorientowanych na dyskusję uczniowie ujawniali tematy, których nigdy wcześniej nikomu nie powiedzieli.
Osobiste objawienia prowadziły do poczucia wzajemnego szacunku i zrozumienia, nawet gdy mówimy o przeciwnych punktach widzenia. Głównym celem kursu jest umiejętność zrozumienia różnych punktów widzenia na niektóre zakazane tematy, a tym samym „przekształcenie się”.
Kurs opiera się częściowo na naukach Paulo Freire, filozofa i pedagoga z Brazylii, który wpłynął na innych nauczycieli na całym świecie. Freire uważał, że zachęcanie uczniów do kwestionowania autorytetu i konwencjonalnego znaczenia jest niezbędne dla sprawiedliwości społecznej i jedynej drogi do wyzwolenia.
Według instruktora Orbe, omawianie najbardziej tabu tematów ludzi może zachęcić do krytycznego myślenia do szerszego wykorzystania i pielęgnować chęć zrozumienia różnych perspektyw. Jest to szczególnie istotne w naszym niedawno spolaryzowanym społeczeństwie, w którym różnice w przekonaniach powodują wiele konfliktów.
Wyobraź sobie konsekwencje tych pomysłów. Wszystkie nasze walczące grupy ludzi mogły usiąść razem na herbatę, w sposób myślenia. Demokratów i Republikanów. Bogaci i biedni. Ludzie kolorowych i białych supremacistów. Żydów i antysemitów. Pro-Lifers i Pro-Choicers. Homofobi i osoby LGB TQ. I niezliczone inne. Wyobraź sobie, że wszyscy łączą ze sobą ramiona. Wyobraź sobie wszystkich ludzi żyjących w pokoju...
Podzi@@ ękujmy Kinseyowi, Mastersowi i Johnsonowi. Demi Levato i Billie Eilish. NAMI i DBSA. Profesor Mark Orbe i pedagog Paulo Freire. I wszyscy bezimienni pionierzy, którzy niestrudzenie pracują i akceptują ryzyko stworzenia lepszego człowieczeństwa.
Otwórz okno dialogowe i uwolnij się. Porozmawiaj o sek sie, zdro wiu psychicznym i wstydzie. Porozmawiaj o przestępstwach z nienawiści. Uprzedzenia. Homo fobia. Ludobójstwo. Przełam bariery. Stwórz pokój na świecie.
Opinions and Perspectives
Ten artykuł doskonale ilustruje, dlaczego przełamywanie ciszy ma tak duże znaczenie.
Powiązanie między otwartym dialogiem a postępem społecznym jest fascynujące.
Czasami tematy tabu są tymi, o których najbardziej potrzebujemy rozmawiać.
Równowaga między osobistymi historiami a szerszym kontekstem sprawdza się tutaj naprawdę dobrze.
To niesamowite, jak dzielenie się naszymi historiami może pomóc innym poczuć się mniej samotnymi.
Wpływ wstydu i stygmatyzacji na leczenie zdrowia psychicznego jest tak głęboki.
Przykład zajęć Dr. Orbe pokazuje, jak uporządkowane środowisko może ułatwić uzdrawiające rozmowy.
Czytanie tego skłoniło mnie do refleksji nad moją własną podróżą ze wstydem i akceptacją.
Połączenie między osobistym wyzwoleniem a zmianami społecznymi jest tak ważne.
Czasami najbardziej znaczące rozmowy zaczynają się od tego, że ktoś jest na tyle odważny, by podzielić się swoimi doświadczeniami jako pierwszy.
Wzmianka o Robinie Williamsie naprawdę mnie poruszyła. Jego śmierć zmieniła sposób, w jaki rozmawiamy o zdrowiu psychicznym.
Te rozmowy są szczególnie ważne dla młodych ludzi, którzy kształtują swoją tożsamość.
Podoba mi się, jak artykuł łączy indywidualne uzdrowienie z transformacją zbiorową.
To sprawia, że chcę tworzyć więcej przestrzeni dla szczerego dialogu w mojej społeczności.
To niesamowite, jak wiele uzdrowienia może nastąpić po prostu przez mówienie naszej prawdy.
Artykuł naprawdę podkreśla, jak osobiste dzielenie się może prowadzić do szerszych zmian społecznych.
Zastanawiam się, jak bardzo inne byłoby moje życie, gdybym odbył/a te rozmowy wcześniej.
Czytanie tego pomogło mi poczuć się mniej samotnym/ą w moich własnych doświadczeniach.
Idea transformatywnego dialogu jest tak ważna w naszym podzielonym świecie.
To przypomina mi rozmowy, które chciałbym/chciałabym móc odbyć, kiedy byłem/am młodszy/a.
Trzeba mieć prawdziwą odwagę, aby być pierwszym, który zabiera głos w trudnych tematach.
Połączenie między osobistym wyzwoleniem a sprawiedliwością społeczną jest naprawdę potężne.
Jako osoba, która zmagała się z problemami ze zdrowiem psychicznym, mogę potwierdzić, że otwarty dialog robi ogromną różnicę.
Przytakiwałem/am podczas czytania fragmentu o tworzeniu zrozumienia między różnymi grupami.
Perspektywa historyczna na temat stygmatyzacji zdrowia psychicznego jest pouczająca. Przeszliśmy długą drogę, ale wciąż mamy wiele do zrobienia.
To skłoniło mnie do refleksji nad tym, jak wiele osób cierpi w milczeniu, ponieważ boją się odezwać.
Potrzebujemy więcej przestrzeni, w których ludzie mogą prowadzić te rozmowy w bezpieczny sposób.
Część o studentach znajdujących więź poprzez wrażliwość naprawdę do mnie przemówiła.
Interesujące, jak wstyd i stygmatyzacja często idą w parze. Przełamanie jednego często pomaga przełamać drugie.
Ta historia o Claire, która pomogła swojemu przyjacielowi z myślami samobójczymi, pokazuje, dlaczego te dyskusje mają znaczenie w prawdziwym życiu.
Doceniam, że tekst uwzględnia zarówno korzyści, jak i ryzyko związane z omawianiem tematów tabu.
Artykuł naprawdę oddaje, jak dzielenie się naszymi trudnościami może tworzyć silne więzi.
To przypomina mi moje własne doświadczenia w terapii. Możliwość swobodnego mówienia o tematach tabu była transformująca.
Czasami zastanawiam się, czy media społecznościowe nie uczyniły tych rozmów zbyt swobodnymi. Powinny nadal istnieć pewne granice.
Te wczesne badania nad seksem były tak kluczowe. Niesamowite, ile odwagi potrzeba było, aby po prostu badać ludzką seksualność.
Sekcja o przełamywaniu barier między przeciwnymi grupami dała mi nadzieję. Potrzebujemy tego więcej dzisiaj.
Szczerze mówiąc, trudno mi być tak otwartym w sprawach osobistych. Nie każdy czuje się komfortowo, dzieląc się wszystkim.
Jako nauczyciel widzę, jak ważne są bezpieczne przestrzenie dla uczniów do omawiania trudnych tematów.
Kontrast między przeszłą stygmatyzacją a obecną otwartością jest uderzający. Przeszliśmy długą drogę, ale wciąż mamy pracę do wykonania.
Moja rodzina nigdy nie rozmawiała o zdrowiu psychicznym. Czytanie tego sprawia, że chcę rozpocząć te rozmowy.
Wzmianka o Paulo Freire naprawdę do mnie przemówiła. Jego idee dotyczące kwestionowania autorytetów są tak aktualne dzisiaj.
Prawdziwe wyzwolenie pochodzi z głębokiego zrozumienia siebie i innych. Te rozmowy są do tego niezbędne.
Podoba mi się, jak artykuł zaczyna się osobiście i rozszerza na szersze implikacje społeczne. Naprawdę skuteczne pisanie.
Artykuł porusza kilka dobrych kwestii, ale wydaje się zbytnio upraszczać złożoną dynamikę społeczną.
Jako osoba pracująca w dziedzinie zdrowia psychicznego, codziennie widzę, jak szkodliwe może być piętno. Otwarty dialog dosłownie ratuje życie.
Wstyd rozwija się w ciszy. Za każdym razem, gdy mówimy naszą prawdę, pomagamy komuś innemu poczuć się mniej samotnym.
Wpływ celebrytów wypowiadających się na temat zdrowia psychicznego jest ogromny. Kiedy usłyszałem historię Demi Lovato, pomogło mi to szukać pomocy.
Czasami martwię się, że poszliśmy za daleko w drugą stronę. Nie wszystko musi być omawiane publicznie przez cały czas.
Interesujące, jak artykuł łączy dziecięcą niewinność z akademickim dyskursem na tematy tabu. Obie przestrzenie pozwalają na autentyczną eksplorację.
Praca, którą wykonuje NAMI, jest niesamowita. Ich grupy wsparcia uratowały mi życie, kiedy zmagałem się z depresją.
Właściwie uczestniczyłem w podobnej grupie dyskusyjnej i to zmieniło moje życie. Możliwość swobodnego wypowiadania się bez osądzania pomogła mi przetworzyć wiele rzeczy.
To porównanie między przyjaciółmi z dzieciństwa a studentami doktora Orbe naprawdę mnie poruszyło. Zaufanie i bezpieczeństwo są kluczowe dla autentycznego połączenia.
Chociaż popieram otwarty dialog, musimy pamiętać o odpowiednich kontekstach i odbiorcach do omawiania delikatnych tematów.
Moja babcia również zmagała się z depresją poporodową w latach 50. i nasza rodzina nigdy o tym nie rozmawiała. Stygmatyzacja zdrowia psychicznego spowodowała tak wiele niepotrzebnego cierpienia.
Sekcja o zajęciach doktora Orbe jest fascynująca. Chciałbym, żeby więcej uniwersytetów oferowało takie kursy, aby pomóc w przełamywaniu barier między ludźmi.
Nie zgadzam się, że mówienie o wszystkim otwarcie jest zawsze korzystne. Niektóre tematy są tabu z dobrych powodów, a utrzymywanie pewnych granic pomaga społeczeństwu funkcjonować.
Fragment o 11-latkach szczerze dzielących się swoimi doświadczeniami doprowadził mnie do łez. Wszyscy potrzebujemy bezpiecznej przestrzeni, aby być wrażliwymi.
Taki mocny artykuł. Naprawdę mogę się odnieść do tych dziecięcych chwil dzielenia się sekretami i znajdowania potwierdzenia.